De Mies van de Rohe Prijs voor Architectuur is gewonnen door het Harpa Concertgebouw in Rijkjavik. Het gebouw was een van de totaal 335 inzendingen uit 37 landen en heeft een gevel met dichroïsch glas van Schollglas uit Duitsland. Het ontwerp is van het Deense Henning Larsen in combinatie met het IJslandse bureau Batteríid Architects. Juryvoorzitter Wiel Arets benadrukte ‘dat het permanente spel van licht en reflectie de dialoog van de gevel en het gebouw met de stad bevordert’.
Dichroïsme heeft zo lezen we op Wikipedia in de optica twee verwante maar verschillende betekenissen: een dichroïsch materiaal splitst licht in twee verschillende kleuren, ofwel absorbeert licht meer of minder afhankelijk van de polarisatie. De oorspronkelijke betekenis van het woord dichroïsch, van het Grieks dichroös, slaat op een optisch instrument dat een lichtstraal kan splitsen in twee stralen met verschillende golflengte. Voorbeelden van zulke instrumenten zijn spiegels en filters die zijn voorzien van een optische laag die licht in een bepaald golflengtebereik reflecteert en daarbuiten doorlaat. Een toepassing daarvan is het dichroïsch prisma dat in sommige digitale camera’s wordt gebruikt om licht te splitsen in rood, groen en blauw voor opname op verschillende CCD’s. Op het gebied van glas wordt dichroïsme toegepast met behulp van metaaloxiden om daarmee kleureffecten en variatie in transparantie te bewerkstelligen. Door de metaalcoating in kleur en intensiteit op de gevel van Harpa te variëren, ‘ontstaat een poëtisch lichtspel’, aldus de jury van de Mies van der Rohe Prijs die door de EU in 1987 in het leven werd geroepen. Meer informatie: www.schollglas.com
