Pagina 38 van: Glas in Beeld #6 – december 2021
38 Glas in Beeld
Met andere woorden: dat je maatwerk
kunt conformeren naar één werkwijze,
zodat alle collega’s exact weten wat ze
moeten doen. Dat is mijn uitdaging en de
benadering daarvan is als vrouw toch
anders dan die van een man.’
EN IN HET pERSOONLIjKE VLAK, IN
HOEVERRE GEEfT HET VROUW ZIjN
VOORDELEN?
‘Nou ik heb het zelf zo nooit ervaren. Ik
heb teruggekeken naar de dames die me
in deze rubriek voor zijn gegaan. Die
hebben min of meer dezelfde mening.
Mensen onthouden je snel, dat is een
voordeel. Maar er wordt ook naar je
gekeken met de vraag: heb je wel de
kennis en kunde. Ik heb laatst nog een
artikel gelezen waarin stond dat vrouwen
nog vaak voor secretaresse worden
aangezien. Dat heb ik ook wel meege-
maakt. Ik moet daar altijd heel erg hard
om lachen, maar tegelijkertijd is het wel
triest. Werken wij in zo’n omgeving dat
het zo bijzonder is dat hier een vrouw aan
tafel zit? Ik krijg jouw mail met het verzoek
voor dit interview met als titel “sterke
glasvrouw gezocht”. Toen dacht ik: “Moet
ik eerst naar de sportschool? Wat is hier
de bedoeling van?” Ik neem aan dat je
nooit een uitnodiging stuurt met de vraag
dat je een sterke man zoekt. Dat vind ik
eigenlijk wel typerend omdat ik zelf nooit
het gevoel heb gehad dat een vrouw een
andere positie in zou moeten nemen dan
een man. Ik heb altijd mensen om me
heen gehad die dit of gestimuleerd of
geaccepteerd hebben.’
‘Kijk je naar de cijfers dan vind ik het wel
heel bijzonder om te lezen dat in de bouw
nog geen 10 procent vrouw is. Dat is wel
heel weinig. Maar hoe komt dat dan?
Vinden ze het niet leuk? Worden ze niet
toegelaten? Moet er een quotum komen?
Dat zijn grote vraagstukken. De meeste
vrouwen die ik spreek, vinden een quotum
belachelijk en zeggen: “Als je er wilt
komen, dan kom je er toch? Waar is dat
glazen plafond?” Maar dat plafond is er
wel degelijk. Niet alleen in waar je komt
en staat, maar ook op het moment dat er
keuzes worden gemaakt. Dan is het
comfortabeler te kiezen voor iets dat
bekend is. Dat is overal zo: niet alleen qua
mannen en vrouwen of in de bouw, maar
in het algemeen: je kiest automatisch voor
wat vertrouwd is. Dan is het als je met heel
veel mannen werkt moeilijk om voor een
vrouw te kiezen. Maar ik ben ook fel
tegenstander van het feit dat er een vrouw
in moet omdat er een vrouw in moet. Dan
sta je meteen al met 10-0 achter en is het
de vraag of die vrouw wel de competen-
ties heeft.’
mET ANDERE WOORDEN: DEZE
RUBRIEK ZOU EIGENLIjK NIET
mOETEN BESTAAN?
‘Nee, maar hij bestaat wel en dat is niet
zonder reden. Daarom was mijn eerste
reactie op jouw uitnodiging: “Daar doe ik
niet aan mee”. Ik ben ook niet van de
vrouwenclubjes. Ga niet alleen met
vrouwen netwerken. Daar voel ik me niet
thuis. Misschien dat ik daarom wel zo
lekker in de mannenwereld zit. Maar wat ik
wel belangrijk vind, en daarom doe ik
mee, is dat het helemaal niet raar moet
zijn om hier als vrouw te werken. Dat we
een omgeving creëren in de glaswereld
waarin vrouwen niet alleen op kaderniveau
maar ook in andere functies goed passen.
Er zijn steeds meer voorbeelden waaruit
blijkt dat vrouwen technisch goed
onderlegd zijn. Ik zou het een grote
uitdaging vinden om meer vrouwelijke
glaszetters te krijgen. We hebben tekort
aan personeel, zijn heel druk bezig met
opleiden, geven ruimte aan zij-instromers.
Dus waarom niet als vrouw bij ons in het
schadeherstel? Ik zal niet zeggen dat het
licht werk is, maar het is zeker niet
zwaarder dan werken in de zorg. Dat is
ook lichamelijk. Alleen dan moet je wel de
omgeving creëren waarin vrouwen het
leuk vinden. Daar kun je nog wel je
vraagtekens bij zetten. De bouw is een
musculaire wereld maar ik vraag me echt
af of alle mannen het nou zo leuk vinden
dat er blootposters in de keet hangen.
Waar ik voor wil waken is dat we vrouwen
zoeken die “one of the guys” worden. Dan
verander je namelijk het beeld niet dat
vrouwen ook hier prima tot hun recht
kunnen komen.’
DE VRAAG: KUN jE WERK EN GEZIN
cOmBINEREN, IS Op jOU NIET VAN
TOEpASSING mAAR DIE VRAAG ZOU
IK EEN mAN OOK NOOIT STELLEN.
‘Nee, en is een gezin dan het enige dat
privé is? Je leert ook gaandeweg dat je
soms wel eens wat te veel hooi op je vork
neemt. Dat je soms ook moet beslissen
iets uit handen te geven. Dat is voor mij
als persoon, en ik weet niet of het eraan
ligt dat ik een vrouw ben, wel eens
moeilijk. Ik wil het liefst alles weten en me
overal tegenaan bemoeien. Delegeren is
een tweede, mannen doen dat wat gemak-
kelijker.’
Luister ook naar de podcast op onze site
waarin monique Snepvangers vertelt of
ze naast schadeherstel ook andere
takken van de glassport ambieert. En
hoe denkt ze over een bestuursfunctie
bij Vakgroep GLAS?
‘Het glasbedrijf waar ik nu de scepter over mag zwaaien, is
geëvolueerd in een 24 uurs-schadeherstelorganisatie.’
Monique Snepvangers: ‘Ik zou het een grote uitdaging vin-
den om meer vrouwelijke glaszetters te krijgen.’
36-37-38_snepvangers.indd 38 08-12-21 08:53