Er zijn maar weinig zekerheden in het leven. Eén ervan is dat het eindig is. Wie wanneer aan de beurt is, is aan hogere machten en dat sterkt me in de gedachte te leven met de dag en van die dag het beste te maken. Morgen kan het tenslotte voorbij zijn. Met deze, zeker voor de vroege ochtend, ‘diepzinnige’ gedachten in mijn hoofd bel ik aan. Ik sta voor de deur van Cees Isselmann in Ede. Hij heeft in november te horen gekregen dat hij niet lang meer heeft te leven. Tot mijn verbazing doet hij fluitend open en als we even later aan de koffie zitten is het eerste wat hij zegt: ‘Ik leef met de dag en probeer waar mogelijk te genieten. Nu voel ik me goed, maar morgen kan dat anders zijn.’
Artikel
